Sen Olmayınca Sevdam Şiiri - Arif Vefik ...

Ne güzeldi o eda, o cilveler, o nazlar
İpek saçlarını öperek eserdi rüzgar.
Gözlerinden kalbime dolardı tatlı hazlar
Sen olmayınca sevdam.!
Sen olmayınca,soğuk geçiyor şimdi yazlar...

Saklanırdı , gamzeli yanaklarda gülüşler.
Kıskanırdı hep güller, kıskanırdı me nekşeler.
Bir başka olurdu ,uzaktan gizli sevişler
Sen olmayınca sevdam.!
Sen olmayınca, kayboldu o hülyalı düşler...

Aldırmazdım nedense; üşütmezdi yağmurlar,
Hiç yormazdı beni, ıslak kırık kaldırımlar.
Içime derinlere düşerken yıldırımlar,
Sen olmayınca sevdam.!
Sen olmayınca, gurbet oldu sensiz sokaklar...

Hayaldi, şiirdi, efkar doluydu geceler.
Bir umut, bir davetti ; açılırken perdeler.
Görmezsem ölürdüm, dar gelirdi meyhaneler.
Sen olmayınca sevdam;
Sen olmayınca, simsiyah kaldı pencereler...

Kokar mis gibi, o dudak izli mektupların
Beklerim gelecek diye; ha bugün, ha yarın.
Hüznü çöker ruhuma, kınalı akşamların.
Sen olmayınca sevdam;
Sen olmayınca, bahara hasrettir kışlarım..

Arif Vefik Çınar
30.07.1999 Bünyan/KAYSERİ