Sen olmayınca Şiiri - Turgay Turancoşkun ...

Ellerim titriyor,
Gözlerim görmüyor sen olmayınca.
Aklım karmakarışık,
Kulağım duymuyor,
Sen konuşmayınca.
Islak kaldırımlarda kararsız adımlarla ilerliyorum.
Yönüm yok, yöntemim yok,
Bilmiyorum nereye gittiğimi.
Aklıma, çocukluğumdan kalan
Bir oyun takılmış; teferruatlarını hatırlıyamıyorum ama
Çok eylenirdim.
Taa çocukluğumda.
Kahkahalarla gülüp koştuğumu,
Düşüp de dizimi parçaladığımda bile,
Ağlamadığımı hatırlıyorum hayal meyal.
Kararsızlığımın, beni nereye götürdüğünü
Düşünmek istiyor, beceremiyorum.
Seni göremeyince.
Sonra küçük bir çukur görüp,
Düşünmeye başlıyorum.
Sığarmıyım diye.
Plaja gidince beni bir kova kumla gömerdin.
Acaba...
Neden olmasın?
Bir ölçebilsem, belki sığarım.
Neden olmasın?
Yaşamak istemiyorum
Seni bulamayınca.
Delilenme! yürü, bir sürü insan var etrafta,
Diye bir emir geliyor beynimden.
Adımlarımı sıklaştırıp, uzaklaşmaya
Çalışıyorum gerçeklerden.
Artık zevk alabildiğim, bir sensizlik
Birde sensizlik üzerine
Yaşamak istediğim hobilerim var.
Hangi çukura, nasıl bir iple.
Hayır acısız olmalı.
Kimse suçlanmamalı.
Bilmemeli kimse.
Acılıda olabilir;
Ne oluyor be? Adana kebapmı yiyoruz.?
Aklımı toparlıyamıyorum
Sen olmayınca.