Sen olmayinca.. Şiiri - Hüseyin Demircan

çekilir denize dogru limanlar
dagı duman bürür sen olmayinca
genel de aglarim boyle zamanlar
ve mendilim çürür sen olmayinca

sen olma katiyen yiyemem azık
hasret ile gecen yillara yazık
sevgilim bir insan adeta kazık
yutmus gibi yürür sen olmayinca

yiyemez olunca senle muzlari
kisi dona karsi serper tuzlari
indirir catidan sarkan buzlari
sokakta kar kürür sen olmayinca

hayatin tum yuku omzuma biner
dert unutmak amac koklarim tiner
ne keder azalir ne acim diner
ne gozyasim kurur sen olmayinca

yoklugun pranga ayakta zincir
varligin tatmasi balli bir incir
adim atamam hic yuregim sancir
bacagima vurur sen olmayinca

sayfami boyadim rengine civit
hergun atiyorum ikiyuz twit
cayin yaninda ben yesem puskevit
bogazima durur sen olmayinca

ben senin izinden milim sapamam
bazen hak etsende gicik kapamam
beni sevmemeni bile yapamam
meselesi gurur sen olmayinca..