Sen Olmayınca Şiiri - Ercan Keskin

Onca bahar geldi geçti yeşillendi dallar
Gönlümde kımıltısı seninle soldu yapraklar
Sen gelmedin hasretinle kavruldum ah yar
Dört mevsim bir mevsime sığdı o da sonbahar

Hatırla ayrılırken gözlerimdeki o istifham
Çözümsüz bir denklem gibi kalacak inan
Sayrı bir bedenden tel tel dökülünce yaram
Anlayacaksın ben rüyana girdiğim zaman

Sensiz gecelerimle mazur suskunluğumu
Karanlıkta nasıl da yolumu unuttuğumu
Yaydan çıkmış bir ok gibi nasıl savrulduğumu
Nereden bileceksin nereden sen yoksun ki

İnsan bir kez ölür lakin sensiz ebediyen
Ağaran saçlar değil hüzündür tende çilem
Şu fani dünyaya hilafsız bir daha gelsem
seni severdim yine seni her şeye rağmen