Yazarım kalem tutsa, şu ellerim
Yeşermeden soldu, gonca güllerim
Sen yanımdayken, lal oldu dillerim
İnan ki gülemem, sen olmayınca
Nerdesin sevdiğim, seneler geçti
Çektirdiğin çile, bu kadar yetti
Kalpten vurdu beni, çekipde gitti
İnan ki gülemem, sen olmayınca
Yalan dünyanın, anasını sattım
Dert yaşattı bana, acıyı tattım
Bal ettim acıyı, sevdamı kattım
İnan ki gülemem, sen olmayınca
Çok derinde kaldı, kalbimde yara
Aşk beni her zaman, sokuyor zora
Mutluluk satılsa, acep kaç para
İnan ki gülemem, sen olmayınca
Gelemem yanına, zaman kalmadı
Bir satır mektubun, neden gelmedi
Seviyorum onu, oda bilmedi
İnan ki gülemem, sen olmayınca
Ben onu sevmiştim, bil ki gönülden
Onca senem gitti, geçen ömürden
Çektirdi o bana, zalim dilinden
İnan ki gülemem, sen olmayınca
Zaman gelir, bir gün dergâh kurulur
Bu yaptıklarından, hesap sorulur
Aşka susayana, derman bulunur
İnan ki gülemem, sen olmayınca
El ayak tutmuyor, bu kara kışta
Gel artık yanıma, dağları aşta
Ayağın sağlam bas, kayarsın yaşta
İnan ki gülemem, sen olmayınca
Midayet yazarsın, derdin bilinmez
Sen ne yaparsan yap, asla görülmez
Aşıklara, gönül yolu sorulmaz
İnan ki gülemem, sen olmayınca
(1203) Şubat 2019
Midayet Kara
Kayıt Tarihi : 10.3.2020 16:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!