Sen Olmayınca Şiiri - Midayet Kara

Yolunu kaybetmiş, gezgin biriyim
İnanın bu candan, bezgin gibiyim
Azrail kapımda, nasıl gidiyim
Can veremem asla, sen olmayınca

Söyler dertli dertli, elde kemani
Boşa harcadık biz, geçen zamanı
Dizlerimin artık, bitmiş dermanı
Kalkamam ayağa, sen olmayınca

Sana kar etmez mi, benim sözlerim
Aşkımı sır gibi, kalpte gizlerim
Aklıma gelince, dolar gözlerim
Gündüzüm karanlık, sen olmayınca

Sen yoksun yanımda, yine yalnızım
Gün geçtikçe artar, kalbimde sızım
Azrail kapıda, düştü yıldızım
Ölemem ben asla, sen olmayınca

Bir aşka düşmüşken, gençlik çağımda
Bülbül ötmez oldu, gönül bağımda
Çırpınır dururum, aşk tuzağında
Kurtulamam asla, sen olmayınca

Hangi yoldan gitsem, aşka çıkıyor
Bu aşkın ateşi, kalpten yakıyor
Felek bir tokatta, yere yıkıyor
Felek vazgeçmiyor, sen olmayınca

Gelmesen yanıma, bana dünya dar
Seveceğim seni, ölene kadar
Seven sevdiğine, bir ömür adar
Neylerim bu ömrü, sen olmayınca

Eller gibi benim de sevdiğim var
Yıllar çabuk geçti, oldum ihtiyar
Onsuz asla, olamam ki bahtiyar
Yaşayamam asla, sen olmayınca

Adım Midayet’tir, severim candan
Allah ayırmasın, o canım yardan
Ölsemde giderim, hep doğru yoldan
Neylerim dünyayı, sen olmayınca
(1370) Ocak 2021