Sen Olmasaydın

SEN OLDURMASAYDIN

Sen oldurmasaydın kâinat olmazdı,
Bu sonsuz boşluk doldurulamazdı.
Galaksiler boşlukta asılı duramazdı,
Gecelerimiz gündüz olmazdı,
Güneş doğmasa sabahlar, akşamlar,
Yarınlar, öbür günler olamazdı.

Elest meclisinde, ruhuma ruh üfledin,
Hayat tarlasına ektiğin tohumla,
Kalbime vurduğun mührün olmasaydı,
Adını oraya yazmasaydın,
İnsanlığımı vicdanıma fısıldamasaydın
Seni nasıl tanıya/bilecektim?

Sen oldurmasaydın, insanlık olmazdı,
Sen insanı yaratmasaydın, hayatta
Çok bilinmeyenli denklemlerimiz de olmazdı.
Bir mola düşü bile geçmemişken aklımdan,
Kaldıramayacağım yükü heybeme koymazdın,
Anlayamayacağım şeyler için zihnimi yormazdın,
Cevabını bilemeyeceğim suali bana sormazdın.

Aklımın bir köşesinde sen olmasaydın,
Ümidim olmasa, yarınlar olmazdı.
Gücümün yetmediği her yerde sen vardın.
Ne yapardım, bir kırık akılla,
Eksik aklımı, tamamlayansın.

Bir et parçasına akıl veren,
Her şeyi anında bilensin.
Duyulmayanı duyuran sensin.
Kalbimi yakıtsız çalıştıransın,
Görmeyen gözümü gördüren,
Konuşmayan dilimi konuşturan,
Yürümeyen ayaklarımı yürüten sensin.
Sen vazgeçmezken en güzeli yaratmaktan,
Ben nasıl vazgeçerim yaşamaktan.

Ben garip bir kulunum,
Bildiklerim yetmediğinde,
Bilemediğim fırsatların olmasaydı,
Açlığımda ruhumu kim doyuracaktı?

Yaşama sevincimi kimden alacaktım?
Nasıl insan olacaktım?
Şu koca Dünya’da, bir ömür boyu,
Sen sevdirmeseydin, kim severdi beni?
Kimsesiz kalırdım yapayalnız.

Dünya, üstüme üstüme geldiğinde,
Yolumu kaybettiğim çıkmaz sokaklarda,
Çaresiz bir derde duçar olduğumda,
Bir başıma, naçar kaldığımda,
Sözün bittiği yerde, gücümün yittiği yerde,
Uçurumun kenarında, hıçkırıklara boğulduğumda,
Kimden yardım isteyecektim?

Hz Yunus’umu boğmayan deniz,
Hz İbrahim’i yakmayan ateş,
Hz İsmail’i kesmeyen bıçak,
Kader elinde pergeli yön çizerken,
Bütün kapılar yüzüme kapansa,
Her yerde sen varsın,
Varlığın yeter, iyi ki sen varsın.

Seni tanımayanı da tanırsın,
Seni bilmeyeni de bilirsin,
İçten atılan çığlığı duyar,
En güzel cevabı sen verirsin.

Ben isimsiz geldim Dünya’ya
Bu defa cismimle kapına gelir,
Sen kalk diyene kadar,
Bir çukurda, kıvrılır yatarım.

ANKARA