Sen Olmasaydın Şiiri - Mehmet Zafer

Kurşunlar yesem de yıkılmazdım
Gözlerin gözlerime değmeseydi,
Bezdiremezdi beni hiç kimse bu hayattan
Gidip hasretini bağrıma işlemeseydin,
Titremezdi dudaklarım ismini anmanın haricinde,
Yaş dökülmezdi gözlerimden
Sensiz gün batmasaydı günüme,
İçim sızlamazdı bu kadar
Her sabaha sensiz uyanmasaydım.
Koca sema üzerime gelip
Göğüs kafesimi soluksuz bırakmazdı
Sen dünyamda olsaydın.
Islatmazdı yağmurlar yüreğimi
Yanaklarımdan yaşlar akıtmasaydın.
Kaldırımlar adresim olmazdı
Yürüyüp izini kaybettirmeseydin.
Her köşe başını mekan tutmazdım
Gözden kaybolmasaydın.
Sokak lambasını yoklamazdım her saat
Giderken sırtını yaslamasaydın.
Karakollara uğramazdım her gece
Yüreğimden şikayetçi olmasaydın.
Kapım aralık kalmazdı hiç bir zaman
Giderken açık bırakmasaydın,
Gözlerimi kapıya sabit bırakmazdım
Aralıktan girersin ümidi taşımasaydım.
Sabah akşam içmezdim böyle
Sarhoş bir anımda gitmeseydin,
Yine günlerden gittiğin gün
O günden bu güne değişmedi
Hep aynı yerde duruyor takvim yaprağı
Zaman girmesin diye araya
Gittiğinden beri durdurdum saatleri
Hadi çık gel aniden aralık bıraktığın kapıdan
Yine mi içiyorsun deyiver bana
Heyecandan sigaram yapışsın parmaklarıma
Kadehim ellerimin arasından kayıversin
Hiç gitmemiş ol,
Yine her zamanki gibi kelimeleri yutkundur
Hışkırıkları düğümletme boğazımda
Ümidim olmazdı bu kadar, dönersin diye
Ummanların naziresi yüreğin olmasaydı
Hadi çık ta gel,gel artık.
Beklemezdim bu kadar kimseyi
Beklenen sen olmasaydın
İnan Allah’a kıyardım canıma
Hasreti yaşatan sen olmasaydın.