Sen olmasaydın hiç böyle mi akardı nehirler…
Dağların umrunda olurdumuydu yeşile boyanmak,
Gece gündüzle yarışırmıydı….
Mahpustaki, kırk yılını bir umutla geçirebilirmiydi..
Sen olmasaydın hiç yemişler böyle tatlı olurmuydu,
Boynu bükük çocuk gülebilirmiydi hayata..
Affedebilirmiydi insan insanı..
Ve ölüm böylesine kabullenilebilirmiydi….
Sen olmasaydın hiç militan olurmuydu aşk
Savaşırmıydı don kişotun hesabına..
En büyük hazları bırakıp bir kenara,
Mecnun olurmuydu çöllerde…
Sen olmasaydın hiç ben, ben olabilirmiydim..
İstanbul,26 Kasım 2008
Oktay PurhanKayıt Tarihi : 28.5.2010 22:41:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!