Sen Olmasaydın Şiiri - Selma Doğan

SEN OLMASAYDIN

Gökkuşağının renkleri karışırdı birbirine siyaha boyanırdı kalbimin duvarları
Olmazdı dudaklarımda tebessüm.
Sen olmasaydın gülmezdi yüzüm, hayata döndürdü beni bir tek sözün.
Sen olmasaydın bulaşmıştı yaşam yüzüme gözüme
Bu işin içinden çıkamazdım. Savrulurdum kim bilir nereye
Ben susmak istedikçe kalemim durmuyor elimde,
Yaz diyor içinden ne gelirse
Şimdi sormazlar mı bana bu kim diye
Nasıl anlatabilirim ki görmediğim seni
O sensin işte sadece hayallerimde gördüğüm.
Gündüz olunca kaybolup giden.
Yağmur sularıyla yıkamaya çalışıyorum eskiye ait ne varsa
Unutmaya çalışıyorum her şeyi
Sen olmasaydın unutamazdım belki
Kurban olurum ben seni yaratan Allaha
Ölmeden bir kerecikte olsa seni görmek isterim.
Sen olmasaydın
Kapalı kalırdı gözlerim.
Öylece yok olup giderdim.
Şimdi sema ya her bakışımda yüzün varmış gibi, ay parçası gibi parlıyor bana
Görmesem de yanımdasın biliyorum
Biliyorum ki yalnız değilim artık…