Sen Olmasan - Sen Bu Şiiri Okurken

Sen bu şiiri okurken
Ben çoktan bu hastaneden gitmiş olacağım
Artık ne özlemlerimi, ne de sesimi duyacaksın
Ve bu zavallı yüreğim olmayacak artık senin oyuncağın
Seni sana, beni bu akıl hastanesine, bırakıp gideceğim
Nedense istemesem de düşünüyorum işte,
Nasıl kavuşamadım sana, nasıl dudaklarının kıyısına varamadım.
Ne yaptımsa bir türlü sana yaranamadım.
Aslında gözlerin bana hep buğulu ve içten bakıyordu,
Hasretini yanıma gözlerini kalbime alıp işte gidiyorum
Bizlere bazılar deli bazılar veli der biliyorsun
Bana her iğne vurup gülümsediğinde
Kırlarda el ele geziyor bir birimizin gözlerine saatlerce bakıyorduk.
Kendime geldiğimde yere uzanmış ve yerin soğukluğu vücudumu sarmış
Hayalinin sıcaklığı ise içimi öyle ısıtmış ki soğu hissetmiyorum
Sen olmasan üşüyorum anlamıyor musun ben sensiz ne yaparım?
Eğer gitmememi istiyorsan ne olur çıkta beni bekle
Eğer gelemezsen sorularım cevapsız kalacak
Tanımadığın bir korku içimi saracak
Belki ilk defa içimi kemirecek yalnızlığım
Ve ilk defa kendimle hesaplaşacağım
Ne oldu? Ne oluyor? Ne olacak?
Sonra Bir gözüm kör, Bir kulağım sağır
Bir ayağım kırık, Bir kolum kesik
Düşeceğim yollara
Yani baştan başa yarım
Yani baştan başa eksik
Bütün duvarlar üstüme yıkılacak
Belki ilk defa “koca dünyada yalnızım” diyerek içim sızlayacak
Ve sen bu şiiri okurken
Eğer gelmemişsen ayrılığımız çoktan başlamış olacak
Belki de son teselli sana yazdığım “bu son şiir” olacak
Ve kim bilir unutulmuş bir gecenin tam ortasında
Sende benim gibi yalnız kaldığında
Bu şiir bir daha fısıldayacak kulaklarına
Sana adanmış bu satırlarla.
Evet, eşyalarımı topladım çıkışa gidiyorum
Deli gönlüm doğrumu görüyor kapıda beni bekliyorsun
Hem de ağlayarak ben biliyordum sende beni sevdiğini
Bir birimize sarılıp ağlarken zaman sanki durdu
Akıl hastanesinde dert alır dert satalar, O gün gül alınıp gül satıldı
Şimdi varsın biz değil hayat bizi yaşasın,
Hayat kısa insan sevgiden aşktan nasibini almalı.
Bir gün daha şırıngadan boşalırcasına hayat tükeniyor,
Ambulans pervasızca dertli dertli ötüyor,
En derin içine çekilesi anılar, aşklar tükeniyor,
Özleyişler, bekleyişler hayatın dumanına karışıyor.
Her biten nefes gibi, bir son bizleri bekliyor
Ne olur sarıl bana beni bırakma hayat çok kısa.
Ne olur beni bırakma sensiz dağlar çorak yollar kurak gökyüzü kapkara
Acının her türlüsünü çektim ama sensizlik acısının tarifi yok
Sensizliğin acısını inan bana hiçbir madde dindiremez
Sen mana âleminin gül bahçesinin nazendenisin
Ey Yar bak bana seninle hayat geldi
Sen benim güneşimsin sen olmasan hayat kapkara bir sahra
Ben seninle doyarım hayata seninle kanarım havaya suya
Bak gökyüzüne seninle sarmaş dolaşız diye bizi kıskanıyor güneş ay ve yıldızlar
“Ah” Yar kolların sıkıca sar boynuma yansın yüreklerimiz
Tutuşup yok olalım yeter ki bir olalım artık ayrılmayalım.