Sen Olmalıydın Şiiri - Cevdet Ayvaz 2

Zamana bıraktıklarımız zamanla bırakıp gittiler bizi.
Azar azar tükendik ve eskidik takvim yapraklarında.
Şimdi
Hayatın herhangi bir yerinde herhangi biriyiz seninle.
Başımız yok, sonumuz belli değil.

Yazılışları aynı anlamazları farklı iki cümleyiz şimdi.
Oysa aynı cümleye anlam vermeliydik seninle.
Yüklemi ben olan cümlelerin öznesi sen olmalıydın.
Sen olmalıydın
Hüzünlerime virgül koyup mutluluğu getiren.
Sen olmalıydın yalnızlığıma nokta koyup bitiren.

Susuyorum yine çığlık çığlığa.
Susuyorum söylenecek onca söz varken,
Dilimin ucunda birikmişken kelimeler…
Gelmeliydin en karanlık geceleri yırtarak.
Gelmeliydin bütün kavuşmaları kucaklayarak.
Sonsuzluğum olmalıydın ve bitirmeliydin sensizliğimi.

Şimdi biz bu şehrin en tanıdık iki yabancısıyız.
Sensizliğe armağan ediyorum bensizliği…
Ve bırakıp gidiyorum bir avuç sevdayı gözlerimden.
Biliyorum, suçluyum!
Sevmek gibi bir halt yemiş yüreğim.
Olmadık insanlara
Olmadık cümleler kurmuş en olmadık zamanlarda.
Boyundan büyük laflar etmiş dilim sevdaya dair.
Kalbim aşk diye bir yalana inanıp harap etmiş kendi.

Şimdi son bir söz söylemeli
Ya da çekip gitmeli sessiz sedasız.
Hiç gelmemiş gibi gitmeli,
Hem de hiç sevmemiş gibi…
Hesabı görülmeli bu çılgınlığın.
Hakkı da aşkı da helal etmeli.