Sen Olmalıydın... Şiiri - Sibel Uygun

Sen olmalıydın kapımı çalan.
Açtığımda,
Sevdam sana doğru coşmalıydı.
Özlemle sarılıp öpüşmeliydik,
Kokun üzerime sinmeliydi, mis gibi,
Bütün oda sen kokmalıydı.

Sonra,
Çayımızı yudumlamalıydık, en derin sohbetlerle.
Doyamayıp,
Bir kez daha sarılıp öpüşmeliydik...
Gülen gözlerle,
Sevgi dolu bakışlarında kaybolmalıydım.
Sıcacık sevdanla buluşup,
Kollarında uyumalıydım gecelerce.

Sen olmalıydın kapımı çalan.
Senin ayak izlerin…
Senin kokun…

Ama yoksun…
Kaç gece sabaha kavuştu.
Günler ayların peşi sıra geçip gidiyor.
Sen başka alemlerde,
Bense, hiç bilmediğim bir yerlerde yaşıyorum.
Hayat hızla geçip giderken,
Anlam veremediğim bir sona doğru yaklaşıyoruz.
Belki sabahı göremeyecek son gecedeyim...
Yine de son ümit bekliyorum.
Sen olmalıydın kapımı çalan.
Bir tek sen...