Sen Öldürdün Şiiri - Marcus Efendi

kibar olanı ezmeye çalışır
iyi niyeti suistimale yer araştırır
kurnazlığı, akıllılık sanan bir aptaldır
onlar

kendi eseri olan çomak, ona dokanınca da
insanlık ölmüş der, başlar ağlamaya
ağzından çıkar bir an dini sözler
Tanrı, kitap üzerine yeminler

insanlığı sen öldürürsün
cesedinin yanında caka atar
ruhu sana çomak sokunca anlarsın
umarım anlarsın ama ümitsiz vakasın
...
Sen öldürdün
insanlığın yanında utanmadan ağlarsın
timsah göz yaşları ile beraber ağzından dökülen
naralarının hepsi boşadır, elinde bıçağınla ağlarsın
...