Sen Oldun Güneşim Gül Telaşında Nigar

Sen Oldun Güneşim Gül Telaşında Nigar

Aldım gidiyorum
Yavaş yavaş alçalıyor gökten yere doğru bulutlar
Akşamın kızıllığına eriyor sevgili
Gözlerinde kahvenin karası
Ellerinde yerli sigarası
Çekiyor içine derin bir lodos
Sonrası malum; gemiler tüttürüyor onun gibi ancak
Serbest dolaşır, ağır is kokar havası
Sıkıyorsun kafesimi birazdan seni terk ediyorum

Bir acayip çınardan düşüyor eteklerine gölge
Sevda çeşmesine bırakır çiğ damlalarını
Uzanır diyardan diyara çöle yansır gölgesi

Aldım gidiyorum
Sensizlikte mecnundan kalma payemi
Bil ki; az sonra seni terk ediyorum

Dün gece bastım uzaklardan çekilen siluetine
Sen düşerken göz bebeklerimin renk karasına
Mavi ihtişamında yıkanıyordu çöller
Bir buse i yardı gün görmemiş şafakta
Sana geliyordum alıp giderken geceyi

Şimdi yabancıyım geldiğim yerde
Ne sen tanırsın iz bıraktığım şehirleri
Nede ben sana anlatabilirim sökük lambaları

O ağacın altında vardın ya elleri kenetli sen
Kolları kırık bir adam gibi durur heyulam
Bakındım yine ezelden yansıyan nehrin suyuna
Ne sen göründün, ne de senden bir damla
Bir başka düşüyordu kara buluttan ayın şavkı
Deniz ne yakamoz verdi, ne de kıyıya bir dalga
Ipıssız bir mayi idi bulandırdı taşları
Ve ben alıp gittim o an çölden güneşi

Ey dağında gül telaşına düştüğüm nigar!
Bir varmış, bir de yokmuş dillerde gurubun
Çöl serabına daldım denizimde yoktum
Ses dedi mehtapsız gecede gönlüm
Birden açıldı sema, kapıda sen göründün
Aldım gidiyorum, adında adım kaldı
Sen oldun güneşim gül telaşında nigar

23-09-2010
Hayrettin