Sen Öldün, Ben Gömdüm
Narı ateşlerde gark olurken bedenim,
Bazen garip bazen hüzünlü harfler döküldü dudağımdan.
Denizleri mürekkep, ağaçları kalem yapıp,
Sana olan aşkımı sonsuz kelimelerle yazmak istedim…
Sen seslendin temiz kalan yanlarıma,
Senin nefesinle akıp gittim bilinmezliklere,
Seninle olmadığım cennetin tüm katlarını,
Cehennemden bin kat daha elem verici buldum…
Ne zaman ellerimi bıraktın ellerinden acımasızca,
Her zamankinden daha telaşlı bir kalp yarattın.
Öylesine bir yük koydun ki yüreğimin içine,
Kalbimdeki ateşi körükleyecek kimse bulamadım…
Karanlığın canımı acıtırcasına çökmesi gibi.
Bedenim tüm zerresi lime lime dökülürken,
Bana kısa vakitlerden bahsetme istemem,
Acılarıma merhem olacak tabip bulamadım…
Hırçın karanlık bir suyun girdabına çekilirken aklın,
Yüreğimin sesini dindirmeye çalışıyordum.
Rüzgârın tokadı son kez yüzümde patlarken,
Seni kazdığım yürek mezarına gömdüm…
16.12.2010
Deniz
Kayıt Tarihi : 16.12.2010 08:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yüreğimin sesini dindirmeye çalışıyordum.
Rüzgârın tokadı son kez yüzümde patlarken,
Seni kazdığım yürek mezarına gömdüm…
16.12.2010
Deniz
Mana yüklü bir anlatım.
Yüreğine sağlık
Bazen garip bazen hüzünlü harfler döküldü dudağımdan.
Denizleri mürekkep, ağaçları kalem yapıp,
Sana olan aşkımı sonsuz kelimelerle yazmak istedim…
Duyguları sele dönüştüren yüreğinizi kutluyorum...
TÜM YORUMLAR (12)