Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
YÜREĞİNİZE SAĞLIK BEĞENİYLE OKUDUM KUTLARIM SİZİ KALEMİNİZ HİÇ SUSMASIN SEVGİ DOLU YÜREĞİNİZDEN COŞKU EKSİK OLMASIN SAYGI VE SEVGİLERİMLE
Duygulanarak okudum Fatma hanım..Bu güzel dizeleri yazan güzel dost yüreğinizi gönülden kutluyorum.. Sağlıcakla ve hep sevgiyle kalın.. Halim AKIN 10 PUAN+ANT
Boşuna dememişler ana gibi yar olmaz diye.Koşulsuz şartsız sevgi,emek hep annelerimizde.
kutluyorum değerli yüreğinizi.
ANA GIBI YAR OLMAZ BAGDAT GIBI DIYAR OLMAZ DEMISLER NE KADAR DOGRU DEGIL MI SAG IKEN KIYMET BILEN EVLATLARDAN EYLESIN RABBIM. SAYGILAR ARKADASIM YUREGINE SAGLIK TAM PUANIMLA ANTOLOJIMDE.
Geçtiğin yollara kurban olurum
Gurbet ellerinde hasret solurum
Dokunsam bir güle kokun bulurum
Özlemimde kalan sen oldun annem
Sevgili Fatma arkadasim; anneler ve annelere dair her sey kutsal her sey cok güzeldir ve nadirdir.
Sizin bu güzel siirinizi tüm anne özlemimle ve zevkle okudum. Kutluyorum güzel yüreginizi antolojimde
sevgim ve saygimla
O (Anne)
Canından can veren de o
Beleyen de deren de o
Sevgili de yaren de o
Ana gibi yar mı olur
Adım adım yürüten o
Ninnilerle büyüten o
Gece gündüz avutan o
Ana gibi yar mı olur
Kuzum deyip süzülen o
Diken batsa üzülen o
Bağlasalar çözülen o
Ana gibi yar mı olur
Hayır dua edenim o
Ruhumda o bedenim o
Kaleli'ysem nedenim o
Ana gibi yar mı olur
Yarmı olur yarmı olur
Ana gibi yarmı olur
Ana sevgisine kıymet
Biçen bir ayarmı olur ...Kaya Ünver7kaleli1
Efendim annelerimiz için ne söylesek ne yazsak anlatamayız ve ifade edemeyiz tabii ki. Ama Fatma hanımefendi çok yaklaşmış sanki. Hakikaten çok harika bir eser kaleme almış Kendilerini tebrik ediyor. Bütün Annelerin ellerinden saygıyla öpüyorum. Kalın sağlıcakla ...Kaya Ünver 7kaleli1
Anneye duyulan özlem dizelerinde çağlıyor adeta çok hoşuma gitti tebrikler.
Nur yüzünle bana hakiki candın
Zerremde dolaşan damarda kandın
Gözüm yaşı aksa sen içten yandın
Gerçek sevgi kılan sen oldun annem
_________________
yüreğinize sağlık
saygı ve selamlarımla...
Yüreğinize sağlık.Anneler için neler yazılsa azdır yinede.Kutluyorum bu güzel şiirinizi ve değerli yüreğinizi.Saygılar.
Anne sevgisi en güzel şekilde işlenmiş.Yüreğinize,kaleminize sağlık.
Bu şiir ile ilgili 57 tane yorum bulunmakta