Sil artık kara gözlerinde yaşlar istemem
Bilirsin sana kin öfke garez beslemem
Sinirlenip öfkelensem yeter sus demem
Bin kez gelsem dünyaya sensizligi istemem
Senden önce yüregimde sanki buz vardı
Sevdanı tattı çarpar oldu volkan gibi patladı
Umut doldu hayat buldu ateşinde buharlandı
Benimde sevdalanacagımı nihatet hatırladı
Sen oldun bu dünyayı bana böyle sevdiren
Sen oldun gönlümü delice delice güldüren
Sen oldun güneşim içimdeki karanlıgı öldüren
Sen oldun ilk defa bana gülüm aşıgım dediren
Demekki şu dünyada güzel günlede varmış
Karların buzlarında üstüne güneş dogarmış
Bütün kullar gibi yagmurda mutlu yaşarmış
Yaradan isteyince karda kardelenler açarmış
Kayıt Tarihi : 23.10.2008 02:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!