Sen Oldun Şiiri - Serdar Atabay

Issız yollarda yalnız varlığını ararken,
Umutsuz gözlerimde parlayan ay sen oldun.
Bağrımdaki yarayla hüzne adres sorarken,
Yüreğime kurduğum sırça saray sen oldun.

Yıldızları aradım dağılan saçlarında.
Hasretin pınarları kirpiğin uçlarında.
Rüyaları unutup gecenin kaçlarında,
Uykuları kaçıran sıcacık çay sen oldun.

Tebessüme aldanıp cemaline yandığım,
Tatlı dile vurulup sözlerine kandığım,
Gece, gündüz derbeder her kelamda andığım,
Besmeleyle başlayan ruhuma hay sen oldun.

Kâküllerin dökülmüş hilâl kaşın üstüne.
Deli gibi esersin böyle neyin kastına.
Gönülleri toplayıp güzellerin dostuna,
Ok misali atarken gerdiğim yay sen oldun.

Bülbül sesi dinleyen beyaz güller dererken,
İnci, mercan, yakutu yollarına sererken,
Serdar’ım bu alemin sırlarına ererken,
Kâinat mirasından aldığım pay sen oldun.