Sen Öldüğün Gece Şiiri - Fatma Müjgan

Aniden,kayboldun,
O,
tanımadığım şehrin,
sokaklarında...

Bir serap mıydın,
yoksa,
bir kar tanesi mi,
kayboldun,
birden bire avuçlarımda...

Ben, seni kaybetmek istemedim ki,
dalında solmuş çiçekler gibi,
çaresiz...
uçup gitmişti,
durduramadığım zamanlar...

hala,
düşündükçe,içim ürperir...
soğuk,
ağır,
hastane geceleri...

duvarlarda yankılanır,
sessiz çığlıklarım...
ve boğar gözyaşlarım beni,

sönmeyen ışıklar,
uykusuz geçen geceler,
doğamayan gün!
olmasını istemediğim,
ürkek,
korkak,
sabahlar...

Anlarda koşup giden,
farkına varmadığım zaman,

Sağ yanağımda ölü elinin sıcaklığı,
hala usumda,
görmeye dayanamadığım o an...

koridorlara sinmiş,
ölümün ağırlığı...

hastane geceleri...

herkesin uyuduğu,
bir tek benmim uyanık olduğum zamanlar,

biliyordum,
anlamıştım,
defalarca yaşanmıştı bende,
olacak olanlar...