Sen olan yalnızlığı unutamam

nasıl unutabilirim
bir çay gibi buğulu
sıcaklığında gözlerin
içimdeki gülüşünü.

nasıl yok sayarım
bir efsunlu dua gibi
içimdeki pınarların
berrak akışlarını.

nasıl hatırlamam bir
rıhtımda martıların
üstümüzde uçarken
çılgın seslerini.

nasıl nasıl unutulur
umut olan bakışların
büyülü derin efkarı

bir köşe başında hatırlarım
gönlümün sultanı güneş gibi yakıp giderken
hüzün olup sicim gibi akan göz yaşlarımı

unutmam işte unutamam

günaha batan bir kaderi
rüzgarların uçurduğu saçların dansını
vedası olmayan gidişlerin ruhumdaki derin acılarını

unutmam işte unutmam

sen olan yalnızlığı
kalbe düşen ilk ayrılığı

ve

kaderim olan

sensizliği.