Sen Olamazsın Şiiri - Nihat Taşdemir

Yaratana kurban olayım...
Ne güzellikler bahşetmiş sana,
bir de bir de yüreğine insaf nakşetseydi ya.
en azılı katiller bile insaf sahibi;
senin yüreğin bir kerecik, bir kerecik cız etmedi.
nasıl, nasıl sarf ettin bana o sözleri?

Cihan harbinden mi çıktın güzelim?
neydi kinin, neydi bana garezin?
harf, harf saplandı yüreğime,
o barut kokan sözlerin.

Yo, yo bu sen olamazsın;
bukalemun olsa,
böyle çabuk değişemezdi.
“Seviyorum” derken tir, tir titreyen dudaklardan
bu sözler çıkmış olamaz.

Haydi!
tüm bunların bir kabus olduğunu söyle.
bir kabus gördün, geldi, geçti De!
ama ben kabus ta görmem ki,
görsem bile böyle ürpermem ki
maalesef, maalesef bu sensin.
karanlık kadar gerçeksin.
karanlıktan korkardım bilirsin.
şimdi,
şimdi sonu gelmeyen gecelerimsin.
O bildiğim, sevdiceğim değilsin! ..

Yorgun Yalnızlıklar isimli kitabımdan