Sen ol hüzünle nefeslenerek yürüme!

Ben hazanı yaşarken, sen olsun üzülme
Dertlerin nevinde hicrana hiç bürünme
Şevkinden asla taviz verme, yeisleşme
Açan çiçeklerin renklerinde ve şefkatle

Bak günler gelip geçiyor kim kimi biliyor
İklim idrak içinde suhuletle ahenkleşiyor
Kalp kendi seyrine ritmine devam ediyor
Ruhun ufuklarda, seni şahitliğe çağırıyor

Anılan mazi sayfalarında, kalan hatırada
Nesillerin serencamında, mefkûre var ya
Maksat gül kokusuna hazla vasıl olmaksa
Kim kala, dert aşkı koklaya sevda bahara

O zaman ömür içinde bir netice olacaksa
Ahir bir vuslatın insicamında solunacaksa
Hicran solguna, heyecan vurguna hayrola
Niyet halis olunca dirlik suhulete bakınca

Nasibin olmadıkça kimler çıkacak karşına
Umut, her zaman senin azığın koklanınca
Kanaatin örtüsü kuşatınca, sabrın yakında
Sıratı müstakim, sana hasredilen kanımca

Ne olur, ben bizarken sen gel hüzünlenme
Güzel günler görmedim diye hicrana girme
Çektiğim hastalığa gözyaşlarını heder etme
Gülün dikeninde, çilenin hikmetinde serinle

Aşk ile dirliğini öncele, sevda ağında azimle
Kutlu nefeslerin hizmete de hasredilmesiyle
Benzemez kimse sana avare gönlün seyrinde
Halin meftun eden ikliminde, vicdan seninle

Dünya zevklerin diyarı olunca, dertler başka
Dareyn bir gaye olarak muazzamlaşınca aşkla
Maksat yaşamaksa, sanatkâr olmak bambaşka
İrade senin olunca, o tercihlerinde başucunda

O mizan çıkacak karşına kul olmak anlaşılacak
İhsanın ne demek olduğu da bizzat anlaşılacak
Hakkın rızası aranacak kul hakkı çok korkutacak
İnsan kimliği, âdem olmakla muvazene bulacak