Sen ol
@senben17
Yine sen düştün aklıma
Her gün pencereden yolunu gözler
uzaklara boş boş bakar oldum ..
Belki bir kuş konar penceremin kenarına
senden bir haber alırım diye
göğün mavisinden
gözlerimi ayırmaz oldum ..
Yüzüm kalmadı artık
kimseye soramıyorum seni
alaycı bir ifadeyle
cevap vermelerine dayanamıyorum ..
Artık evden çıkmaz
insanlardan uzaklaşır oldum ..
Acım desem hiç dinmedi ..
Hasretin içimde kor ateş gibi ..
Biliyorum bir gün
bu sensizlik öldürecek beni ..
@senben17
Sen başkoydun bensiz bir hayata
ben kayboldum sensiz
dört duvar arasında ..
Yokluğun dört bir tarafımı sardı
bi an senli anılarım
bir film şeriti gibi gözümde canlandı ..
Sensizliğin korkusu üzerime çöktü
sessizlik hakim oldu ..
Derdi veren sensin dermanımda sen ol
Gururunu bir kenara bırak
yaşam savaşı veriyorum
sessizce senlizlikten ölüyorum ..
Ansızın çık gel
şu an tek ihtiyacım olan
senin bana uzatacağın bir el
Uzat bana ellerini
beni hayata bağlayan yine sen ol ..
@senben17
Muhammed Yilmaz 2Kayıt Tarihi : 9.1.2018 02:08:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!