Şen Ol Şiiri - Hamza Mamaş

Dünya sana kalsın…
Gönlünce gez, dolaş, yiyip oynaş.
Ben yol aldım senden, yavaş yavaş…
Şen ol, şen kal, neşeli ol sırdaş.

Ayan olsun halim, sor sualini bir bir
Kalmasın bilmediğin nokta kadar sır.
Özgürsün.
Dünya cennetinden haydi içeri gir.

Yok, seni bağlayan;
Eş, koca, ev engeli.
Hayat sana hoş, sana eğlenceli.

Anılar kalmadı resimleri yırttım,
Ayrılık treninde bilet ayırttım,
Bunca yıl huzur için seğirttim,
Olmadı olmayacak dedirttin.

Yaşın genç, mutluluğu bulursun,
Belki yokluğumla mutlu olursun.
Yaş kırk oldu; henüz mutlu olmadım.
Matem hane bu dünya huzuru bulamadım.

Sen gül, eğlen sakın beni düşünme.
Vefalı dostlar edin kendine.
Benden ne dost olur, nede sırdaş.
Bak firak treni geliyor yavaş yavaş.

Kurulmuş bir mahkeme, hazırdır divan.
Hadi dök sırlarımı, hadi durmadan.
Acıma, gözyaşı nasılsa sadece sende var.
Ağlıyor, ağlamaz dediğin bu duvar.

Şen ol can. Şen ol şen…
Bitmez diyordun ya yeşerdi bahçen.
Sana bundan böyle engel olan bir ben yok.
Sıyrıldı bulut, gülşendesin artık sen.