Koparma gülleri sev dalından
Erkek azarsa bilki o kadından
Maksadım üzüm yemek,olmaz işim bağcıylan.
Sabah ezanlarıyla kalkmaz ise kadın yataktan
Evin olmaz bereketi hergün yemeği yersin aynı tabaktan
Olmaz tatlı aşın bıkarsın gabaktan
Gelmez bir araya yakan kurtulamazsın bataktan.
Çıkarsın evden savat surat giymeden çeketi
Atarsın omuza bakarlar hikmetli,hikmetli
Oynarsın mutluluk oyunu, derler rabbim bizede ver bu niğmeti
Sen evden çıkınca toplanıp yaparlar afiyet olsun kısır
Geç kalınır yapılan yemekte bin kusur
Hır çıkmasın diye teşekkür edersin yarabbi şükür.
Sormaz lutfedip nasılsın diye üstelik çatar kaş
Yoktur şükür gelmez ay sonu yetmez maaş
Geberir gidersin yetmez nefes gelmeden atmışa yaş
Kişi sevdiği ile berabermiş bende istemem cennette seni
Karnında koyarlar insanın hevesini
Böyledir yok gerek eğip büğmeye
Kadın sevmek içindir gerek yok döğmeye
Böyle olurmuş böyle gitmez gerek yok çekmeye.
Kayıt Tarihi : 28.1.2009 16:51:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!