Sen Öğrettin Ana Şiiri - Abdullah Ramazan

bir damla mutluluktum sana
sonra seni tanıdım
yağmur olup yeryüzüne
yağmasını öğrettin bana
yol verdin düştüm damla damla

sonra sel olup toplandım bir çukurda
elimden tuttun akmasını öğrettin bana
yıkıp dağıtmadan kırıp dökmeden geçmesini
susuza su muhtaca kardeş olmasını
bir olmayı,birlikte olmayı
her şeyden önemlisi can olmayı öğrettin bana

öğrendikçe çoğaldım seninle
sığmaz oldum kabıma
taştım yatağımdan dağıldım dört bir yana
ellimden tutup ırmak olmasını öğrettin bana
engelleri aşmasını üretmesini öğrettin sonunda
acıyı sevinci geçtiğim yerler öğretti bana
dostluğu kardeşliği tattım diyar diyar
hayatta kazanmayı öğrettin bana
kaybetmekte vardı ya

sonunda ulaştım engin sulara
çok dereler ırmaklar birleşmişti bana
sonra elimden son bir kez tuttun
kaynaşmasını öğrettin bana
bir deniz gibi,bir okyanus gibi karıştık hayata
sen bana ben olmasını
sen bana evlat olmasını
öğrettin ANA