Bir muallime gibi girdin dünyama
Şiirde hece olmayı sen öğrettin.
Belki kalemle yazmayı değil ama
İçli türküler çalmayı sen öğrettin.
Sarhoş olmayı, gökyüzünde uçmayı,
Bin bir türlü cefaya kanat açmayı.
Ateşten tarlalarda dert biçmeyi,
Yanıp yanıp kavrulmayı sen öğrettin.
Alnımdaki çizgilere kırışmayı,
Saçlarıma dökülmekte yarışmayı.
Damla damla gözyaşıma karışmayı,
Güz gülü gibi solmayı sen öğrettin.
Sevdanın uğruna şu zorlu yollarda
Mecnunun oldum kaynayan çöllerde.
Şimdi kalakalmış isem yaban ellerde
Bana sensiz kalmayı sen öğrettin.
Gayri bu dünyadan bir murat almadan
Gücüme gitmez ölüm gelse Mevla’dan.
Çünkü
Hak katında vadem dolmadan
Günde bin defa ölmeyi sen öğrettin.
Serkan AKTEPE
16.10.2009
Kayıt Tarihi : 19.10.2009 12:51:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (4)