Hayata sardunyaların begonyaların arkasından rengarenk bakmayı.. göğsünde, dizinin dibinde, emek yorgunu avuçlarının arasında yaraların nasıl kabuk sardığını sen öğrettin..
Ben bir tek, bağlarım senden ayrıldığında pembe boşluklarıma yayılan uçuşan tanecikleri ağırlamayı öğrendim,
Siyah önlüğümün içinde beyaz yakalarımın kokusunu içime çekerken…
Tutarken zamanın elinden;
Güleceksin hayata
Hem de retinadan güleceksin inadına
Seveceksin, seveceksin.Yok ötesi..!
Yoksa taşıyamazsın bu yükü..
Pencerende açan kırmızı sardunyaların yanında
Kendiliğinden büyüyen otları da seveceksin…
Sen kimsenin penceresinde
Kendiliğinden büyümedin..
Bileceksin kıymetini..
Acının, sevdanın, özlemin, yaşamanın…..
En sonunda;
Başköşemde ağırlamayı
Yalın ayak koşan isyanları
Hoş geldin,sefa geldin demeyi.
Güneş içimde batarken
Acılar, sağnak yağışlarla vururken duvarlarıma
İzlerini onarıp pencereler açmayı
Ölüm bile olsa, karşısında asil durmayı,
Bağrıma hançer saplansa bile,
Sesimi duymayacaksınız demeyi… öğrettin…
İçindeki faylar depremler üretirken….
Bile,kılıçlarını, zaptetmesin dünyanı…
Öyle bir aç ki kanatlarını
Işık geçsin içinden dedin,
sensizliği öğrettin….
Kayıt Tarihi : 12.5.2009 20:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yüreğimde ışığıyla yatan annemin yıldızıyım.. Gökyüzünden konuşabildiğim…
Yaşamı öğreten, bütün sevgisini sunarak hayatın güzelliğini gösteren, varlığına ve sunduklarına asla doyamadığımız annelerimiz kokuyor dizeleriniz...
Ve ben okumaktan hiç bıkmıyorum bu şiirinizi...
Hüznü doruklara çıkaran bir şiir... Kutluyorum Yıldız Hanım
Kendiliğinden büyüyen otları da seveceksin…
Sen kimsenin penceresinde
Kendiliğinden büyümedin..
Bileceksin kıymetini..
Acının, sevdanın, özlemin, yaşamanın…..
mükemmel bir anlatım.kutlarım
Engin, berrak denizde gezmeyi.
Her açtığımda kollarımı
Saracaktın, dalgalarınla bedenimi.
Olamayacaktı artık,
Giremediğim denizlerin mevsimi.
Biliyorsun öğrenemedim yüzmeyi,
Ama her zaman biliyordum,
Her denizde ölümüne sevmeyi,
Hani sen öğretecektin bana,
Ölümüne severken, ölümsüz sevilmeyi.
Her zaman üşüdüm biliyormusun,
Mevsimin en kızgın sıcağında bile,
Her zaman kıyısında yürüdüm,
Sadece kenarından dokunabildim denize.
Hani gelecektin sen, tutunacaktım ellerine,
Öğrenecektim sevilmeyi senden,
Kalmayacaktım sevmelerimle.
SEVGİLER..
Başköşemde ağırlamayı
Yalın ayak koşan isyanları
Hoş geldin,sefa geldin demeyi.
Güneş içimde batarken
Acılar, sağnak yağışlarla vururken duvarlarıma
İzlerini onarıp pencereler açmayı
Ölüm bile olsa, karşısında asil durmayı,
Bağrıma hançer saplansa bile,
Sesimi duymayacaksınız demeyi… öğrettin…
İçindeki faylar depremler üretirken….
Bile kılıçlarını, zapt etmesin dünyanı…
Öyle bir aç ki kanatlarını
Işık geçsin içinden dedin,
sensizliği öğrettin….'
icerigiyle, melodisiyle
betimlemeleriyle
duygu yüküyle
cok ama cok güzel bir siir okudum sizden.
Sayfaniza ilk kez ugradim, ama bundan böyle bu ilk olmayacak...
Hayata sardunyaların begonyaların arkasından rengarenk bakarak hayatta ögrenecegimiz cok sey daha sevgili Yildiz hanim...
kutluyorum duyarli yüreginizi ve güclü kaleminizi...
sevgilerimle...
TÜM YORUMLAR (18)