Kararmış şu kalbim ki mutsuzum ben,
Asılmış suratım umutsuzum ben,
Kurumuş gözlerim bulutsuzum ben,
Hayata gülmeyi sen öğret bana.
Dağlarda gezip de nefes almayı,
Karınca izinde ibret bulmayı,
Gözlerden bakıp da kalbe dalmayı,
Umudun rengini sen öğret bana.
Zalimden hainden hesap sormayı,
Gülen gözlerde sevinç duymayı,
Gönülden gönül’e köprü kurmayı,
Lezzet-i hayatı sen öğret bana.
Geleni gideni kardeş bilmeyi,
Ekmeği, katığı, eşit bölmeyi,
Bir dostluk uğruna yatıp ölmeyi,
Fedakârlık nedir, sen öğret bana.
Benim gittiklerim bana gelmiyor,
Değer verdiklerim, kıymet bilmiyor,
Benim güldüklerim bana gülmüyor,
Önemsenmek neymiş, sen öğret bana.
Özümde sözümde doğru olmayı,
Solgun gül dalında umut bulmayı,
Çiçekle böcekle neşe dolmayı,
Yaşamın tadını sen öğret bana.
Kayıt Tarihi : 26.2.2009 16:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
değerli çalışmanızı tebrik eder ,yüreğinizin kaleminize güç vermesi dileklerimle,selam ve sevgiler sunarım._____Hamit körken
Ekmeği, katığı, eşit bölmeyi,
Bir dostluk uğruna yatıp ölmeyi,
Fedakârlık nedir, sen öğret bana.
TÜM YORUMLAR (3)