Sen niyazınla onu diledin!

Anam
Ne diyeyim ben sana
Anlayacağın soysuzluğa ram olunca

İdrak
Kaybolup buharlaşınca
İzan aklın durağanlığında çok kalınca

Hal insan
Kimliğinde anlaşılmayınca
Mazi sayfaları nesilleri bağlamayınca

Yabancılık
Milletin kendisinde okununca
Devlet milleti için hizmeti unutunca

Gönüllü
Kölelik için düzen kurulunca
Efradın perişanlığı ayyuka çıktığında

Mana
Zinhar lığın hükmünde
Karalar takıyelerin güdümünde olunca

Kuvvetin
Kadar söz hakkı tanınınca
Gariplik her mekânda müdavim kalınca

Senin halin
Yıllara sâri fikirlerinin
Bir hükmü olmuyor sen mazursun anam

Sen samimiydin
Şefkatini teklifsiz serdin
Nerden bilecektin, vefayı sadakati diledin

Nesilleri
Yetiştirdin çile ile demlendin
Milletin efradına yabancıymış gibi lanse edildin

Nizamiyeden
Çevrildin, kamu alanı dendi sabrettin
Her nefesi kendinden bildin niyazınla onu diledin

Lakin sen
Şimdi bir müzelik misali
Sadece ibretle nazar edilen aidiyetin kimliğiydin