Bin bir umutla girdin yaşama
Kaptırdın bizi parıltılı şaşaana
Duygular; bitti aşama-aşama
Sen; neymişsin be televizyon
Elde kumanda gözler camda
Korku dehşet var programda
Hinlikleri gezdiriyor kafamda
Sen; neymişsin be televizyon
Pembe; pembe renkli diziler
İnsanlar saatlerce oturur izler
Sana; adeta köle olduk bizler
Sen; neymişsin be televizyon
Dizi karakterli yaratıklar üret
Toplumun ta kendisidir suret
İnsanlığa karşı nedir bu cüret
Sen; neymişsin be televizyon
Ne sevgi, saygı ne etik değer
Zehirlemekmiş görevi meğer
İnsanlar sus-pus..boyun eğer
Sen; neymişsin be televizyon
Amacı insanlara ulaşma ergi
Zihinleri; dolduruyor kirli bilgi
Bilmem nedir sana bunca ilgi
Sen; neymişsin be televizyon
Doğru-yanlış seyreder millet
Gel; çoluk-çocuğa söz dinlet
İnsanların; kanına girmiş illet
Sen; neymişsin be televizyon
Aile bağlarını parçaladı yıktı
Hislerimizi limon misali sıktı
Çağa iletişim aracı olup çıktı
Sen; neymişsin be televizyon
Boşa zaman harcatmada ahi
Zihinleri; bulandırma da dahi
Sen.; in misin, cin misin sahi
Sen; neymişsin be televizyon
Yalnız Kurt’um inanma sakın
İnsani değerleri yitirdik bakın
Bu gidişle sonumuz çok yakın
Sen; neymişsin be televizyon
25.03.2010/Perşembe saat:23:10
Oktay DoğanKayıt Tarihi : 25.3.2010 23:23:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!