Sen Neye Tutundun Şiiri - İsa Yılmaz

Sen neye tutundun, dedi adam
Hayat dallarını bir bir koparırken insanın
Sen neye tutundun, dedi adam

Ben büyük yalanlara tutundum, dedi kadın
Güce, fedakarlığa, krallığa tutunur gibi
Tüm o çirkin doğruları güzel yalanlarla değiştim
Sonra acizliğime, yarım kalan düşlerime, tutundum, dedi kadın
Acı duyduğumda gülücüklerime
Severken kanayan kalbime tutundum
Ama düşünsene, dedi kadın, insanı kendi kalbi bile aldatıyorsa neye tutunur ki artık
Alın yazgısından kaçarken, başkasının yazgısına mı
Menfaati için tanrı’nın ayetlerini okumaktan çekinmeyen şeytanlara mı
Maskesiz insan içine çıkamayan dostlara mı
Düşünsene, dedi kadın, hayatın en büyük gerçeği ölümse
Ve her an kapını çalabilecekse, dünyanın tüm o zenginlikleri hiçbir işe yaramayacaksa
Neye tutunduğunun ne anlamı var ki, dedi kadın… 23.11.23