Sen Nesin ki Şiiri - Aslı Demirel

Yavru bir kedi ürkekliğindeki güne yüzümü döndüm
Ucuna iliştirilmiş gece
Göz kırpar geleceğine
Ama ben sabırla büyüdüm

Uğraşma dedim hep
Ben ne geceleri havanımda öğüttüm
Cana sıçrayan çığlıklarına nice benler gömdüm de
Çaktırmadan aydınlığa gebe kalışlarını gördüm

Girdikçe göbeğine çözülürken sırlarım
Düşlerimin sudaki seslerine düştüm
Kırk yerinden yarılan tenimle
Kimbilir kaç kez olduğum yere çöktüm de
Yine avuçlayıp sancılı sabahları
Kalkıp inançla yürüdüm

Heveslenme gece çöreklenemezsin üstüme
Acımasızca eritirim seni gözlerimde
Yaşlarımla serinleyemezsin
Zaten bin kefene süzüldüm
Sen nesin ki çekilenlerde
Unutma izlerine bile kıyamayan
Yüreklere alabildiğince güldüm

Fısıldadığında martıların kulağına
Sevinç naralarıyla kutlayacaklar sensizliği
Bilmeden günün renkleriyle beslendiğini

Bense ne penceremden sıyrılışına sevindim
Ne de içine battığım zifirine üzüldüm
Tek derdim
Her geliş gidişinle
Ömrümden bir yaprak yürüttüm...

(23 07 2007)