Sen Nesin Şiiri - Kadir Ünlü

Uyanınca sabahın seherinde.
Açıp pencereyi,bakınca gökyüzüne,
Kutup Yıldızı gibisin...
Çekince günün ilk serin nefesini içime,
Nefes gibisin.
Aydınlanınca tan yeri,doğunca Güneş,
Güneş gibisin.
Demleyince tavşan kanını,
Orta demli,tek şekerli,bardağı ince belli,
Çay gibisin.
içince bir bardak su,yanınca içim
Su gibisin.
Oysa;
Düşünce aklıma,
İnsafsızca,vedasızca gidişin,
Bir el gibisin !
Sahi sen ne sin ?
Günler devinirken,
Hepsi biteviye yaşanırken,
Sen yoksan,
Arayıp sormuyorsan...!
Anladım ki,hiç biri sen değilsin.
Çok gördüğüne göre bir vedayı...!
Olsan olsan,sen bir el’sin