Bulutlar yağmuru serdi üstüme,
rüzgar esti üşüttü,sıcak tenime.
Yavaş,yavaş süzüldü yaşlar gözüme,
ağladım yokluğuna,sen neredeydin?
Ben ağladım da halimi kimse görmedi.
Düşündüm; niye gitti,neden gelmedi?
Bu yürek vazgeçmeme izin vermedi,
ağladım yokluğuna sen neredeydin?
Aylar geçti,ağaçlar gazelin döktü,
Yokluğun yüreğimi yerinden söktü.
Hasretin tüketti,belimi büktü,
kahroldum yokluğuna,sen neredeydin?
Sinemde tek ateş sen yandın durdun.
Yalan dünya demeden kalbimi kırdın.
Bir gençliğim var idi,elimden aldın,
Yıkıldım yokluğuna sen neredeydin?
Bahar geldi açıldı çiçekler,güller.
Seni konuşur oldu,mahlede diller.
Mızrap a dayanmadı kırıldı teller,
söyledim yokluğuna sen neredeydin?
2005
Tahir AltunayKayıt Tarihi : 25.3.2012 14:31:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!