Bir saklambaç oyunu oynadığımız.
Gizlendiğim yalnızlıkların ardından çıkıp.
Sensizliklere adını sobeliyorum.
Ebelikten kurtulmak yok bana.
Biliyorum.
Rengi yokluğuna bezenmişken öksüzlüğümün.
Duy sesimi uzaklardan.
Çık dersem çık.
Çıkma dersem gene çık.
Bize yakışan beyhude yalnızlıklar.
Kimsemizin özrü yok kimsemize.
Boş ver, aldırma sessizlik kokulu yalnızlıklara.
Bırak yanına kâr kalsın herkesin ettiği.
Pişmanlıklar bile yasak bize.
Hani yıpratılmış zamanlarımızda kıvranırdı ya aşk.
Çıplak bedenlerden çıkan terle ıslatılmış.
Hani yağmur yağardı yüreğimden yüreğine,
Adımı anışında yüreğin maviye çalardı.
Haykırabiliyor musun şimdi yalanlarını?
Gerçeğinin yüzüne.
Uzakları düşleyebiliyor musun o buz mevsimli şehirde?
Tek kişilik yolculukta toplayabiliyor musun mavilikleri.
Zorlayabiliyor musun umutlarını
Zamanın imkânsızlıklarında.
Sahi,
Sen nerdesin şimdi,
Seni sen yapan aşk nerde?
Kayıt Tarihi : 12.12.2008 18:51:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
