Sen Nerdesin... Şiiri - Mehmet Arslan 3

Karaları büründü gönül dağlarım,
Garipsem,
Yalnız sam,
Ve de öksüz sem,
Sebebi sensin!

Al dumanlarımı,
Okşa başımı,
Dindir yasımı,
Çık, gel, neredesin?

Kimseler eritmiyor,
Gönlümdeki karları,
Özlemlerin dondurdu,
İçimdeki lavları,
Viran oldu ömrümün,
Mor sümbüllü bağları,
Yitti gençlik çağları,
Ölüyorum, neredesin?

Yoksun, ayaklarım kaybetti yolunu,
Karanlık,
Viran lık,
Ve de bir anlık,
Seni sevdim!

Bilemedim sevdanın,
Sağı ile solunu,
Tamamlayamadan,
Ömrümün turunu,

Uçamadım,
Kırdılar,
Kanadımı kolumu,
Kaçamadım,
Kestiler,
Aşka çıkan yolumu,
Ölüyorum,
Neredesin?

Çözemedim aşk denilen bilmeceyi,
Karıştırdım,
Bu yüzden,
Gündüz ile geceyi,
Sebebi sensin!

Tek istediğim,
Varlık sebebim,
Sendin sevgilim,

Ölüm denilen o sevimsiz heceyi,
Bekleyen oldum,
Bir yaprak gibi,
Sarardım soldum,
Günaydın, gözün aydın!

Ne olurdu benim olaydın,
Olmadın,
Mutlu ol,
Neşe dol,
Bırakmadın ki,
Başka çıkar yol,
Aha da ben öldüm,
Sen neredesin?

Samsun-1977