Sen Nelere Kadirsin Aşk

Ey aşk! ! !
Bir güldürdün,
Bir ağlattın gözlerimi...

Bir açtırdın,
Bir soldurdun gönlümdeki gülleri,
Bir açtırdın,
Bir kanattın çiçeklerimi.

Mevsiminle yeşeren ümitlerimin;
Bir tuttun ellerinden,
Sonra kırdın dallarını hiç düşünmeden…

Ey Aşk! ! !
Seni sevdim,
Senin içindi her vazgeçtiğim,
Günlerim, gecelerim senindi,
Seninle ıslandım yağmur altında…

Senin için çektim dumanı efkarla.
Senin için doldurdum bütün kadehleri.
Seninle sarhoş olup,
Seninle unuttum,
Düne ait senden kalan ne varsa…

Ey Aşk! ! !
Şarkılar söyledim,
Şiirler yazdım sana defalarca.
Uzun gecelerde,
Uykusuz kaldım uğruna…

Seninleyken gülümsedi gözlerim.
Seni düşündüğümde,
Özledim ağladım,
Yokluğunda, hasretinle çiçek açtım.
İçten içe tükendim,
Bittim be aşk...
Ey Aşk! ! !
Söyle benden daha ne istedin,
Neydi benim sana veremediğim?
Sonra bir anda,
Birden bire çekip gittin…

Seninle yanan yüreğim üzerine
Erimez karları serptin…
Çığ altında bıraktın yüreğimi,
İçten içe yedin,
Bitirdin beni be aşk...

Tam bittim derken,
Karlarımı erittin,
Kışımı bahara,
Baharımı yaza çevirdin…

Sen beni yeniden yarattın,
Yaşadığım her yeri çiçeklerle donattın,
Sen nelere kadirsin be aşk…