Sen nasıl unuttun Şiiri - İsmet Tahtacıoğlu

Duydum, unutmuşsun, çoktandır beni,
Ne kolay çıkardın gönlünden, hayret?
Gündüz aklımdasın, gece düşümde,
Sen nasıl unuttun, bana da öğret.

Başımı taşlara vursam, ne yazar,
Olmadık hayaller kursam, ne yazar,
Sebeb nedir diye sorsam ne yazar,
Sen nasıl unuttun, bana da öğret.

Yılları çok çabuk sildin gönlünden,
Hiçbir iz kalmamış, dünden, bugünden,
Tek bir dileğim var, vefâsız senden:
Sen nasıl unuttun, bana da öğret.

Gözlerim nemlenir, bir şarkı duysam,
Kadehler tükenir, şeytana uysam,
Kendim de inanmam, unutmuş saysam,
Sen nasıl unuttun, bana da öğret.

Bir hayli yaşlanmış, son sevgiydi bu,
Nerden çıktı şimdi, söyle neydi bu?
Gördüm ki, bir aşkın sensiziydi bu
Sen nasıl öğrettin, bana da öğret

Terk edip unutmak, yok lügatimde
Bilmem şimdi gönlün, acabâ kimde,
İnan ki, minnettar olurum hem de:
Sen nasıl unuttun, bana da öğret

Aklıma geldikçe nemlenir gözüm,
Ne sitemim kaldı, ne bir çift sözüm,
Ne olur, cevap ver, kınalı kuzum:
Sen nasıl unuttun, bana da öğret.