Sen nasıl, nerede? Şiiri - Cevat İdin

Yokluğunda;

Derin bir nefes alırken,
Boğazımda sızlayan yutkunma gibisin sen,
Ciğerlerimi delen, nefesimi kesen,
Ömrümden ömür alıp eksilten,
Uykumun en derin yerinde gelen,
Boşluktan düşüyormuş hissisin sen,
Rüyalarımı bölen, inciten...
Bir kötü düşsün, bir gri günsün sen.

Yanımda;

Baharın müjdesisin sen,
İlk filizi uç verdiren, ilk çiçeği büyüten,
İlk ılık rüzgârı yüzüme üfleyen,
Belki de baharın ta kendisisin sen.
Güneşi elinden tutup gezdiren,
Bulutları bir çalıya asıp,
Göz yaşını dindiren...

Aklımda

Bunlardan bihabersin sen,
Kendini hiç benim gözümden göremeyen,
Hiç ellerimden ellerine değemeyen,
Şanssız, yapraksız susuz bir gülsün sen.
Dikenine verdiğim değeri,
Çiçeğin hiç açmasada,
Gülmüşsün gibi verdiğim sevgiyi
Hiçbir zaman bilemeyen...

Karşımda;

Çok dayanılmaz, çok güzelsin sen,
Yedi kıtayı, dört mevsimi imrendiren,
Gündüz güneşi, gece ayı gölgeleyen,
Buz gibi havada ellerimi terleten,
Masum bir çocuk sevincinde gülümseten,
Kalbimin sesini müziğe çevirensin sen.

22/10/2022 02:15