Sen nasıl kelam etsen de!

Ben nasıl görünsem de,
Sen yinede her şeyden emin olma,
Zafiyetlerim olacaktır anlasana,
Kanım aksa da, aklım melalimi kuşatsa da…

Bakarım, kalbimden nazarım,
Seni ruhunun izlerinde sorgularım,
Zamanla daha sarih anlayacağımı umarım,
Kopsun anlaşılmayan sayfalarım, efkâr soluklarım…

Senin her caziben, zahirinle kaim değil,
Kalbi olmayan nazarlar, niyetin rüknünde sefil,
Gözlerin, tenin, yüreğin hilkatiyle meyil,
Samimiyet insan kimliğinde adamlıkta kâmildir…

Sevdalar uzlettir, fetretin rengidir,
Tuval üzerinde şevkin akseden güzelliğidir,
Sararan yapraklar misali değildir, akan feyizdir,
Aşk için sedadır, hüzün için vefadır, ruh için sefadır…

Sen ne ilksin ve nede son olacaksın,
Kuruyan umutlarda sen hangi yitiği bulacaksın,
Koşacaksın, unutmayacaksın, kanaati soluyacaksın,
Ruhunla muvazene içinde kalbin sürurunu bulacaksın…

Sen hilkatin serinliğinde aşkı zarafetsin,
Hamiyetin adresi, himmetin kalesi, şefkatsin,
Sen bizzat en mücerret olan sanat harikasısın,
Pakı kalpsin, nisa umutlarında bereketli damlasın…