Üzülme, zihnimin lugatından konuştuğuma..
Kızma bana!
Sen, yüreğimden gelip de; , dilimin söyleyemediklerini bir bilseydin..
Ne yol kesen eşkiyalar var içimde
Sana dair ne varsa, hepsi derinde..yerli yerinde..
Sen müzesi oldu içim
Açamadığım şu kapılarını
Tek ziyaretçisine bile kapalı..
Herkes beni cümlelerimle tanır da!
Ben aslen söyleyemediklerimden ibaretim
Ve unutma! ..
Yansa da yürek kökten
Söylenemez bazen sözler, gelse de en derinden
Yangında ilk kurtarılacak kıymet gibi
Bir an önce dökülmesi gerekse de dudaktan
Kayıt Tarihi : 18.2.2012 23:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!