Sen Mutlu Ol Diye Şiiri - Mehmet Zafer

İklimsiz dayandı yine yaslı yüreğim
Kırık sazımdan inleyen nağmelere
Senden kalanlara eşlik etti gözyaşlarım..

Kurşuni bir gecenin ardından
Yeni günün ışıkları süzülüyor
Önünden ayrılmadığım penceremden içeri.
Esen duygular bugün de darmadağın etti
Bugün de yeminler içtim
Kadeh kadeh! !

Adına ne şiirler yazdım
Ne türküler besteledim bir bilsen!

Avaz avaz haykırdım seviyorum diye
Hiç duymadın
Belki de hiç dinlemedin!
Kimsesizlik kulaklarımda çığlık olurken
Son bir veda resitali sundu
Şakaklarımdan dökülen ılık damlalar.
Sen mutlu ol diye ölürdüm ben..
Hiç bir dert sana ulaşmasın diye parçalardım beni
Sen bilmiyorsun! !

Ne giden yıllarım,ne tükenen ömrüm dert oldu
Bana en çok sensizlik koydu..

Döküldü bu gün avuçlarımda ne varsa
Savruldu dipsiz kuyulara
Anladım ki sonu yokmuş
Olmadığım gönlünde iklim olup çiçek açmanın.
Anladım ki olmadığım gönlünde
İnci inci içime akan sözlerin
Çoktan kefenlenmiş..
Yarım kalan ümitlerimi düğümlemişsin yüreğinde!
Oysa can çekişen ruhumun
Pırlanta yansımasıydı gözlerin.
Sıralamıştık yarınlara aşkın en kutsal halini
Sabahlara yeminler vermiştik.
Anladım ki kör bir inadın eşiğinden geçip
Yüreğine almaya imkanın olmamış! !

Oysa sen mutlu ol diye, tutmasam da ellerini
Gözbebeklerine bakamasam da
Sağanak sağanak yağardım yanan yüreğine.
Ömrümü ömrüne feda eder
Yok eder giderdim kendimi ölümün sessizliğinde
Sen mutlu ol diye.....
Sırf sen mutlu ol diye...
Neyse..! ! ? ?