Sen müstakbelim Şiiri - Zeynep Beşen

sen müstakbelim!
nimetim helalim,
herkese ayanım elinden tuttuğum,
yanında yürüdüğüm,
en sevdiğim,
aldığım nefesim,
sen bismillahım aminim,
sen benimsediğim,
benim dediğim benim bildiğim,
emanetim.
sen duam derdim,kabul edilenim.
düşümde sevdiğim,gerçeğimde bildiğim,
aşk diye yüzünde övündüğüm,
elinde bilendiğim,
sen müstakbelim sevinçliğe erdiğim,
sen yandığım,durulduğum.
suyundan içtiğim,nefesinden kısmetlendiğim,
seni bir kere,üç kere on kere yüzkere
git gide sevmekte ilerlediğim,
kaşım,gözüm,yüzüm.
sen s/özümsün.
sen müstabelim!
aşım ekmekliğim,
açlığım,susuzluğun,
sen giryan-ı neşem
geceyi bildiren,gündüzü yok eden,
şekeri zehrim,
güle oynaya elinden içtiğim,
sen şikayetsizliğim,
Rabbime şükrümsün sen!
sen güllerden çok dikenlerim,
bahtımdan çok kaderim,
sessizliğinde ülkeler edindiğim,
sen müstakbelim!
bildiğin bildiğim,
kevsere niyet edilmişliğim.
cennete benzeyenim,
öteleri özletenim,
sen ah sen şükrü yüzünde saklayanım.
tokluğum,doymuşluğum.
sen kendini hala bilme yüzüne aşkı işlediğim.
yüreğimden sökülmeyenim,
sana diyorum sana! ey nigahı müstakbelim.
suskunluğunda dinlendiğim,
biriciğim,yüreğimdeki güvercinkaları yüreğinde uyuttuğum.
uslu durduğum,sustuğum,
baktıkça Rahmanı hatırladığım,
verene şükre kandığım,
secdemi bir adım önümde paylaştığım.
zamandan ve mekandan uzaklaştığımsın sen.
kimine leyla kimine züleyha,kimine şirin olanım,
adını kimseye açmadığım,
Rabbimle aramdaki sırlı sırrım.
seni seviyorum
seni seviyorum.
müstakbelimsin sen!
beklediğimsin sen!