Sen Mürekkeptin,ben Kalem Şiiri - Emre D ...

Sen mürekkeptin, ben kalem,
Hayatı kâğıt yaptık;
Seni, içime doldurdum tek seferden,
Dolup taştın, kâğıda bulaştın her yerden.
Kimi yerde duvar oldun, kimi yerde çiçek,
Bir yerde asi oldun, bazense bir kardelen.
Bulaştığın yerlerde az boşluk, çok hasret kaldı,
Bazı suretler bulanık, özlemler köşelerde belirdi.
Sevgi çok, karşılığı az kaldı.

Kâğıtta tam ortada bir boşluk,
Dökülen mürekkepten sadece bir damla kaldı.
O son dirhem mürekkep de düşünce kâğıda,
Kaleme çizecek yer,
Mürekkebe gidecek diyar kalmadı.
Her şey tükendi, kâğıt müsvedde,
Kalemle mürekkep, kâğıda hasret kaldı.
Kâğıt olan hayat bitti,
Kalemle mürekkebi kader sildi.