Sen miydin o Şiiri - Savaş Karaduman

Sen miydin o
-Aklı sıra- kapattığım perdeleri zorlayan
Ve kapı aralığından -ha gayret- sızmaya çalışan ışık; UMUT

Sen miydin o
Kulağıma fısıldanan ve beni uykulara meyleden
Kafdağı’nın ardındaki o güzel masal; DÜŞ

Sen miydin o
Çocukluğumda güneşe yol ettiğim derme çatma uçurtmam
Ve deli dolu -bedelini ödediğim düşlerim gibi-
Güneşin ilk ışığıyla sabahlara koşan zorlu sevdam; ÖZGÜRLÜK

Sen miydin o
Öyle paldır küldür ölen yoldaşları aklımıza düşüren
Ve bu en güzel günümüzde -tam da gülecekken-
Gidenlerin ardından çat kapı yüreğimize konaklayıp
Bütün ağırlığınca üzerimize çöken hasret; HÜZÜN

Sen miydin o
Onca acının ardından
Bir çocuk oyununa koşar gibi nefes nefese
Üşüyen ellerime sımsıcak sevincini hohlayan güneş
Ve dudaklarımda öyle mavi-öyle yeşil boy veren gülüş; SEVİNÇ

Sen miydin o
İnsanlığın yürek kapısında -gülmek kadar güzel- eylemler koyan
Ve sevince bir insanı
Tepeden tırnağa güzelleşen militan; SEVGİ

Sen miydin o
Karlı dağları bir solukta rüzgâr gibi tırmanan
Ve bıçak sırtında -uçarcasına-
Okyanusları, çölleri ve nehirleri aşan en deli/en divane
Ve en güzel, en yenilmez ve en güçlü duygu; AŞK

Hoş geldin
Merhaba hayat…