Sen misin Şerife Şiiri - Yusuf Ziya Lebl ...

Başımda kavak yelleri esti yine.
Kar sandığım pamuklar
saçlarıma bir bir düşerken
Yüreğim sorguluyor beni bende...
Üç cemre düştü başıma
Bir sen
bir ben
bir de o sevda...
Esti yine kavak yeli
Beni bir kuş gibi uçurdu ya.
Götürdü bir denize
ela olmuş mavisi
ela olmuş zerresi.
Deniz diye düştüğüm o gözler
Sen misin Şerife! ...

Dağlarımdan tepelere
bağlarımdan bahçelere
es kavak yeli, esebildiğince es
eserken hasret de karışır yeline
kulaklarımda iner derine.
Senin yelinde bir akasyanın kokusu
yüreğimin kapısını çalarken,
o kokunun içinde kapımda beliren
Sen misin Şerife! ..

Başımda kavak yelleri esti yine.
Bir senin ismini,
bir de hasretini verdi kulağıma.
Götürdü beni içlenen sevdalara.
Bir kılıç oldum kestim dertleri.
Meydan okudum yüreğimdeki orduya.
Bülbül oldum
omuz aradım konacak.
Bir şarkı olacak benimle.
O kulak
Sen misin Şerife! ..

Çiğ oldum,
kendimden hafif bir papatyaya düştüm
Sanki kendisinden de zarif.
Bir beyaz bir sarıya döndüm
döndüm dönebildiğimce.
Yoksa, o papatya
Sen misin Şerife! ..

Es be kavak yeli
esebildiğince es.
Bu gün benimsin
gir şu içime nefes nefes.
Bugün bir bülbülüm omuzda
bir kokuyum akasyada.
Ey kavak, cimrileşme
es esebildiğince.
Yoksa bu kavak yelleri
Sen misin be Şerife! ..