Sen Misin Be İstanbul Şiiri - Merve Fedakar

uyan martıların koynunda uyuyan!
ellerin mi bu senin güneşe uzanan?
bir avuç suyu bağrında saklayan,
ey iatanbul hadi uyan!
nicelere kucağını açan,
uyan uyanda hadi anlat be istanbul,
sen misin bu çıldırasıya ağlayan?
şimşekler kusan yedi tepenin üzerine,
delicesine,
nuh'u ölesiye kıskandıran.
ey istanbul,evet sen!
uyan uyan da anlat be istanbul,neden?

dikkat et yedi tepe,
yıldızlar yakından o kadar da romantik değil,
işte böyle yanar uzanan avuçların.
sen yinede idare ette,
bu yanan avuçlarına az gelir boğaz suların.

bağrında sakladığı küçücük hayatları,
soymazcasına emen, tüketen
sonra karadenize arkasını dönüp,
tüm kiniyle birlikte marmaraya,
buram buram içini döken,kusan...

hey istanbul sikkat et!
kaybolur görüntün sonra,
ufacık bir kadının sigara dumanında.
hadi be istanbul kaldır göğsünü göğe.
her kırışıklıkta farklı bir anı sarıyor bedenimi,
birkaç göz yaşında akıntıya kapılıp giderken,
aynı zamanda delice çığlıklar yükselen...
hadi anlat be istanbul, neden?