Sen Mi Sin Şiiri - Aydın Karatay

sebepsiz sevişmelerin hipokrat yemileri gibi
titrek öpüşlerdeki o gam o tasa
felaketin yansıması alnındaki tomurcuk terin
ve deprem kargaşasında seni ilk seviyorum deyişim tutsaklığım kadar yabanıl artık ellerin
bir o kadar özlem o kadar sevda sesin
gülüşün sımsıçak bir fincan çayın ardında
yüreğime serptiğin kara toğumlar gözlerin
karardıkça karardı kara gülüm
ilk ve son yeminim ilk ve son ayrılık trenim
sen(mi) sin

varolmamış bir canın cananı ismin
suçsuz bir serçe kafeste sensizliğim
ve hiçbirşey söylemesende gidiyorum diyrn
se_mi_sin

uykumda huzurumu çaldı ilk gözyaşın
bilinmişlerin ardında bilinmeyenlerim gülüm
bu güne kadar ilk kez işte dediğim
sevdiğim acısı ile titrediğim güldüğüm
sonbaharda sarı bir yaprak gibi
dallarımdan kopup rüzgara kanan
sen(mi) sin

ilk sigara içişim gibisin ilk denizi sevişim
elimi ilk kesişim evden kaçışım gece masalım
ölüme ilk adımım sevdaya ilk bakışım
ilk disiplin cezam ilk oda hapsim
şarabı çok sevişim
SEN--Mİ--SİN.......! !
02 04 2004